Het nieuwe liberalisme: Doe normaal of rot op
Drie maanden geleden beet Open VLD’er Luk Van Biesen in een Kamerdebat zijn collega Meryame Kitir (SP.A) toe dat ze maar ’terug naar haar eigen land’ moest gaan als ze zoveel kritiek had. Politici van alle gezindten spraken er schande van. Voorzitster Gwendolyn Rutten zei boos dat ze geen racisme tolereert in haar partij. Na excuses en een strenge reprimande mocht Van Biesen blijven.
Bron: De Standaard
Gisteren was Gwendolyn Rutten er als de kippen bij om Mark Rutte te steunen, premier van Nederland en kopman van de liberale VVD. ‘Als het jou hier niet bevalt, ga het land uit, ga weg!’, schreef Mark Rutte in een advertentie in enkele Nederlandse kranten. ‘Dat is toch een keuze die je hebt?’ was zijn boodschap aan wie zich niet kan vinden in de regels van het fatsoen. Sterk van Rutte, schreef Rutten. ‘Ik kom gewoon op voor wat wij hier normaal vinden’, meldt ze in een opinieblog. ‘Wie het daar niet mee eens is, hoeft hier niet te blijven.’
Opgejaagd door radicaal rechts waagt liberaal rechts zich almaar verder in het moeras. Het begint bij een pleidooi waar niemand tegen kan zijn: voor vrijheid en respect, voor een keurige samenleving, tegen hufterigheid, agressie en intimidatie. Een zin verder blijken de hufters mensen die ‘onze vrijheid misbruiken om hier de boel te verstieren, terwijl ze juist naar ons land zijn gekomen voor die vrijheid. Mensen die zich niet willen aanpassen, afgeven op onze gewoontes en onze waarden afwijzen.’ Voor wie tegen homo’s is, de gelijkheid van man en vrouw niet steunt, fluit naar vrouwen in korte rokjes, hebben de liberalen één remedie: Doe normaal of ga weg. Verlaat het land.
Zou Rutten dezelfde oplossing in gedachten hebben voor wie zijn geld in Panama parkeert, een ander voorbeeld van verwerpelijk gedrag dat ze geeft?
Gisteren stelde de N-VA uit zorg voor onze normen en waarden voor om de vrije meningsuiting te beknotten. Vandaag maakt Open VLD burgerschap afhankelijk van een mening. Het verontrust hoe snel deze politici hun cool verliezen, alles op een hoop gooien en een deel van de bevolking onder curatele plaatsen. Misschien zal nog iemand zeggen dat zij tenminste niet verblind door politieke correctheid de problemen benoemen. Zo vaak zijn die ‘problemen’ intussen benoemd dat we bij het ‘aanpassen of oprotten’ van wijlen het Vlaams Blok zijn gearriveerd.
‘Niet normaal’ bekt misschien lekker, het is kwalijke onzin als ‘rot op’ het antwoord van de ‘normalen’ is. Als het hen menens is met een keurige maatschappij, dat die politici dan hun gevoel voor maat terugvinden over wie de hufters zijn en hoe we ze als onze hufters tot de orde roepen.
Karel Verhoeven ■