BLOG: de media
Ik sta regelmatig scholieren te woord bij hun bezoek aan het Federaal Parlement. Ook deze week mocht ik een zeer goed voorbereide klas ontvangen van basisschool “De Schatkist” uit Asse. Het doet altijd plezier te zien dat de kinderen goed voorbereid zijn en het ook leuk vinden een bezoek te brengen aan het Parlement.
Ik denk dat het Hannelore was die mij de vraag stelde ‘hoe lang duurt het voor een wet tot stand komt’. Ik kon op deze vraag verschillende antwoorden geven. Maar toch kwam ik steeds tot de vaststelling: “als er maar voldoende media-aandacht is en als de media het thema niet loslaat”.
Met twee voorbeelden van de laatste week wil ik u uitleggen wat ik hierboven bedoel.
Voorbeeld 1: Vorige week was het kraken van een pand in Gent en de daarmee gepaard gaande eigendomsschending opnieuw een item in het nieuws en terecht. In de vorige legislatuur had mijn Open Vld collega Mathias De Clercq hiertegen een wetsvoorstel gemaakt. Oorspronkelijk was er voldoende media-aandacht om dit wetsvoorstel ook goedgekeurd te krijgen. Maar de toenmalige meerderheid eiste bijkomende adviezen. Hierdoor verslapte de belangstelling en werd de wettelijke noodzaak in vraag gesteld. Eerder deze week inspireerde een nieuw geval van kraken in Gent mijn Open Vld collega Egbert Lachaert om dit wetsvoorstel van onder het stof te halen. Heel Vlaanderen vond het niet kunnen dat enkele ROMA-bewoners zomaar intrek hadden genomen in een pand dat bewoond was door eigenaars die momenteel in Vietnam verbleven. Ook de pers bleef het verhaal uitbrengen, zelfs met verslagen uit Vietnam. Gevolg: een meerderheid ondertekent het wetsvoorstel en de minister geeft zijn fiat binnen de week.
Voorbeeld 2: Na de aanslagen in Parijs stelde de eerste minister in de kamer voor om dringend een aantal maatregelen te nemen om de veiligheid te verhogen en het terrorisme te bestrijden. Eén van de belangrijkste voorstellen hierin was de onderzoeksrechters de mogelijkheid geven verdachten van hun vrijheid te beroven voor een periode van 72 uur in plaats van de huidige en gekende 24 uur. Dit is een grondwetswijziging en dus heeft men nood aan een twee/derde (2/3) meerderheid. De huidige meerderheid in de Kamer heeft geen twee derde meerderheid, dus moet een deel van de oppositie meestemmen. De bijzondere Commissie Terreur kibbelt hierover nu al meer dan een jaar. Alle partijen profileren zich op de kap van de andere partijen om zo elkaar te kunnen ranken op de schaal van slechtste tot beste partij voor de veiligheid. Alle partijen beseffen maar al te goed dat ze hierdoor kostbare tijd verloren laten gaan, maar hier primeert het partijbelang. In dit dossier wordt de pers afgeleid naar de meningsverschillen tussen de partijen en niet naar de inhoud en noodzaak van het voorstel. Als gevolg hiervan kunnen de partijen naar elkaar vingerwijzen. Het resultaat is dan ook niet verwonderlijk als ik u moet meedelen dat een wetsvoorstel waarbij in de tekst van artikel 12 van de Grondwet het getal 24 dient te worden vervangen door 72 nu reeds meer dan 400 dagen ligt te wachten op een goedkeuring.
Hoe kan ik Hannelore dat uitleggen? Hoe kan ik dat verantwoorden op de vooravond van de herdenking van de aanslagen van 22 maart ?
De mediabelangstelling bepaalt de politieke agenda. Het hoeft ons dan ook niet te verwonderen dat het populisme in opmars is. Populisme is nu eenmaal de sloganeske vertaling van het buikgevoel. Het buikgevoel rijkelijk gevuld met de goedverkopende plaatjes en reportages. Horen, zien en dus een mening hebben. Denken is hierbij ondergeschikt.